Ang aswang at ang Mananggiti

Isang araw merong isang mananggiti na nag ngangalang Juan. Ang panananggot na ang kanyang hanap buhay mula bata hanggang mag binata sya. Madalas syang manananggot tuwing lulubog ang araw hanggang gabi.

            Kinalaunay hindi inasahan ang mga pangyayari dahil sa kanyang naranasan tuwing sya ay mananananggot.

At dumating ang araw na iyon na madalas siyang manananggot tuwing gabi dahil sa dami ng kanyang gingawa sa araw araw. Ayun sa mga sabi sabi madami daw aswang na namumuhay sa panahong iyon at madalas padaw may binabalita na may mga nawawala nang tao, bata man o matanda. Ngunit itoy baliwala lang kay Juan dahil wala pa naman daw balita sa kanila na may mga nawawala.

Ngunit dumating ang gabi na yon nang siya ay nanananggot, ngunit sa gabing iyon  tila may nararamdaman sya sa tuwing nasa taas sya nang niyogan ay pansin nya ang malakas na hampas ng hangin at tila bay may isang malalaking ibon na lumilipad-lipad sa tapat nang kanyang niyogan at may boses pa itong tunog na waaaaak! Waaaaak! Waaaaak!. At dahil sa kanyang napansin at narinig tila dinadapuan sya ng takot at kaba sakanyang naranasan na baka magkatotoo nga ang mga sabi sabi. Dahil sa takot niya ay minamadali niya ang kanyang panananggot hanggang sa masugatan niya ang kanyang kamay dahil sa takot.

Dahil sa takot niya at nagkaroon nang sugat tila bay parang tumatapang si Juan at parang gusto niyang patayin ang aswang na iyon. Kaya pinagpatuloy niya ang kanyang gingawa hanggang sa mapansin niyang hindi sya tinantanan ng aswang at tila umaapaw narin si Juan sag galit niya sa aswang kaya hinamon niya ito at nagsabing, magpakita ka aswang hindi ako natatakot sayo handa akong pumatay at magpakamatay kaya ng marinig ito nang aswang ay biglang dinampot  niya si Juan sa niyugan at ni lipad lipad ito sa kagubatan hanggang saan siya dalhin ng aswang. Ngunit sa taas nang pinagliparan nila ni Juan at nang aswang kumapit ito nang mahigpit si Juan sa aswang at baka siya ay mahulog. Ngunit sa kanyang mahigpit na kapit tila napansin ni Juan na nakapitan niya ang dibdib ng aswang at tila ba napansin ni Juan na ang aswang ay isang napakagandang dalaga na may makinis na balat at may maputing pangangatawan. Kaya kinapitan pa niya ito ng mahigpit hanggang sa makaramdam ang aswang at nagpasya itong si Juan na bumaba nalang sila upang ipagpatuloy ang kaligayahan.

Nang matapos ang pangyayaring iyon tila bay napaka gaan ng pakiramdam ni Juan at sinabi niya sa aswang na kung pwdi na syang ibalik sakanyang pinanggalingan upang maka uwi na sya sa kanila.  At sa gabing iyon naka uwi din si Juan sa kanila na para bang walang nangyari.

Nang lumipas ang gabi na iyon ay tila ba hindi ma wala wala sa isipan ni juan ang mga nangyari. Kaya dahil sakanyang trabaho na panananggot bumalik ulit si Juan sa kasunod nang gabing iyon upang manananggot ulit at nagbaka sakali na bumalik ulit ang aswang sa gabing iyon. Ngunit sa kanyang panananggot tila bay may napansin na nman syang malakas na hampas ng hangin  sa kanyang niyugan at may boses na waaaaak! Waaaak! Waaaak! At nang marinig ito ni Juan tila napasigaw siya sa aswang na,  andito lang ako? Asan ka? At sagot naman nang aswang manahimik ka gusto mupa yatang umulit.. hahahahahahaha kaya doon natapus ang kwento nang Aswang at ang mananggiting si Juan.